لیلا عراقیان، دختر جوان ایرانی، برنده معتبرترین جایزه معماری جهان
گفتوگوی «شرق» با معمار جوان پل طبیعت پس از برندهشدن یکی از معتبرترین جوایز معماری جهان
اولینبار وقتی داشته از خیابان ظفر و پلهای کوچکش که بر روی رودخانه قرار دارند رد میشده، مبلی را کشیده روی پل کوچک و روی آن نشسته است. بعد با خودش فکر کرده که چه خوب میشود اگر پلها جایی برای ماندن هم باشند. کمی بعد که شروع به طراحی پل طبیعت کرده جوانی ٢٥ساله بوده که شانسی برای خودش قائل نبوده، با خودش فکر کرده «دلت خوش است»، حالا که قرار است طرحی برای روی کاغذماندن بکشد هرچه هیجانانگیزتر باشد بهتر است، اما طرح او برنده شد و در ٢٦ سالگی، زندگیاش با یکی از نمادهای تهران گرده خورده است. یکی از نمادهایی که تنها و تنها برای مردم و پیادهها، ساخته شده است. او حالا که یکی از معتبرترین جوایز معماری دنیا را برده ٣١ ساله است.
از متن گفتوگو:
«ما در معماری شهری خودمان انسان را فراموش کردهایم. همیشه ماشین اولویت داشته است؛ آنهم ماشین در حال حرکت. نه حتی ماشینی که پارک شده باشد. برای همین است که حتی پارکینگهایمان نابسامان است. ما در کوچهها مجبوریم ماشینهایمان را دوبله پارک کنیم. شماره موبایل بگذاریم تا اگر نفر پشتی خواست برود، زنگ بزند و از ما بخواهد بیاییم ماشین را جابهجا کنیم. جایگاه انسان در این موقعیت کجاست...اگر بتوانیم باز هم فضاهایی بسازیم که ماشین و موتور به هیچوجه نتوانند از آن عبور کنند خیلیخوب است. یکی که بخواهد با ویلچر یا کالسکه بچه قدم بزند یا حتی عبور کند در این شهر با مشکل جدی روبهرو است. ...»