حرف حق

این روزها در شبکه های اجتماعی باب شده است که که خودروهای ساخت داخل را تحریم کنیم. بسیار فکر خوبی است تحریم می کنیم اما ملت عجیبی هستیم.

الان تحریم می کنیم اما سالها قبل فرش زیر پایمان را هم می فروختیم ، وام می گرفتیم ، قرض می کردیم و......... و چهار تا چهار تا و حتی ده تا ده تا ماشین ثبت نام می کردیم چون سود اور بود در حالی که یک حودرو بیشتر لازم نداشتیم.

اکنون گوشت را کیلویی سی چهل هزار تومان می خریم بدون اینکه بدانیم همین گوشت پر از استخوان و چربی و پوست و اخال نوع بدون استخوان و چربی اش و .... در کشور همسایه ترکمنستان که پایتختش تنها سی کیلومتر با اخرین شهر ایران یعنی باجگیران فاصله دارد هر کیلو 6 هزار تومان است.

بعید می دانم خاک انجا گوسفندهای پروار تری پرورش دهد و یا گوسفندهایشان شش قلو بزایند.

امروز پراید نمی خریم چون امیدواریم که کمپانی رنو و ..... اتوموبیلهای مدرن تر و ارزانتری ارایه دهند و قطعا فردا گوشت نمی خریم چون شاید گاودارهای برزیل تصمیم بگیرند وارد ایران شوند و در همین سرزمین گاو پرورش دهند.

فرض کنیم پراید و ...را نخریدیم. با افکار پوسیده امان چه می کنیم ، با عادتهایمان چه می کنیم؟با افکار ملتی که پس از احمدی نزاد با آن همه وزیر و وکیل دزدش هنوز پشت در خانه اش صف می کشند و عریضه می دهند و به در و دیورا خانه اش برای تبرک دست می کشند چه می کنیم؟

با مردمی که سوار همین پراید بی کیفیت در جاده های بی کیفیت تر با سرعت 180 کیلومتر در ساعت لایی می کشند و خود و خانواده و چندین نفر دیگر را به کام مرگ می فرستند چه می کنیم؟ ایا کشتار پراید مربوط به خودرو پراید است؟ آیا اگر سوار بر مازارتی شویم گشتار نمی کنیم یا اینکه در تصادفات مازارتی بدون خراش از اتوموبیل بیرون کشیده می شویم؟

هیچ گونه محاسبه ای بلد نیستیم و چون کتاب نمی خوانیم از چیزی آگاه نیستیم ولی قطعا در هر زمینه ای متخصصیم.

پس از جنگ جهانی دوم کل اروپای ویران شده از جنگ با 150 میلیارد دلار باز سازی شد اما کسی در این مملکت نمی پرسد احمدی نژاد با 600 میلیارد دلار پول چه کرد و کافیست همین مرد فردا اعلام کند که کاندید ریاست جمهوری هستم و به هر ایرانی بیست هزار تومان در ماه پرداخت می کنم تا سیل مردمان به دنبال خودروایشان سرازیر شود و خاک لاستیک اتوموبیلش را بر سرو صورت بکشند و هر کسی نامه بر دست از سرو کول دیگری بالا رود تا مگر این امامزاده حاجتش را روا کند.

در این مملکت کسی محاسبه بلد نیست هر کسی فقط منافع می شناسد. هیچ کس نمی تواند محاسبه کند که از کل اب موجود در مملکت تنها 5 درصد آن به مصرف شرب و بهداشت و مصارف انسانی می رسد و 95 درصد آن در اثر سو مدیریت در بخش کشاورزی هدر رفته است نه اینکه هدر می رود بلکه هدر رغته است و برای بازگشت ان باید هزاران سال صبر کرد آن هم تنها به بهانه تولید گندم و خودکفایی و شعارهای بی مصرفی که ما نیز برای تکرارشان حنجره دریدیم.

کسی نمی خواند که برای تولید هر کیلو گندم برای هزار لیتر اب مصرف می شود اما همه تند و تند در شبکه های اجتماعی کمپین راه می اندازند و کمیته تشکیل می دهند و توصیه می کنند این پست را کپی کنید که با یک لیوان اب مسواک بزنیم گور بابای دندان ، دوش نگیرید گور بابای بهداشت و.......... هیچ کس نمی تواند محاسبه کند که اگر همه مردم ایران روزی یک بار مسواک بزنند و هر بار نیم لیتر اب مصرف کنند که عمرا چنین اتفاقی در ایران رخ نخواهد داد که همه مردمش مسواک بزنند........... روزانه 40 میلیون لیتر اب مصرف می شود که با توجه به سرانه اب کشور که در بدترین حالت 1300 مترمکعب در سال تخمین زده می شود هر کسی در طول سال یک صدم درصد از اب سهمش را برای مسواک زدن مصرف کرده است و انقدر این کمپین ها و توصیه ها را کپی می کنیم که خودمان هم باورمان می شود و نهایتا با شروع بحران همین مسئولین در تلوزیون و سایر رسانه ها ظاهر می شوند و می گویند دیدید چقدر گفتیم با یک لیوان اب مسواک بزنید و نزدید و همه منابع اب صرف مسواک زدنتان شد و ما هم هیچ تقصیری نداشتیم و مدیران خوبی بودیم...............................

ما مردمی هستیم که مفتخریم خیلی باهوشیم چون یک نفر ایرانی هست که در ناسا کار می کند اما چینی هایی که چند صد هزار نفرشان در دنیا در پست های مهم و در مراکز مهم کار می کنند چنین ادعایی ندارند و حتی خود امریکایی ها که ناسا را تاسیس کردند چنین ادعایی ندارند.

کتاب نمی خوانیم ، سفر نمی کنیم ، تجربه نمی کنیم و ............ و تنها حرف می زنیم و حتی به توصیه خودمان نیز عمل نمی کنیم با گوشیمان صدها پست در باب صرفه جویی اب کپی می کنیم و به همه توصیه می کنیم با یک لیوان اب مسواک بزنید و خودمان با صد لیتر اب مسواک می زنیم.